KDE 4.1.0

KDE to znakomite środowisko graficzne, niezwykle popularne w systemach Linux. Użytkownicy cenią je za łatwy i intuicyjny interfejs, ponadprzeciętną funkcjonalność oraz niezwykle dopracowaną grafikę. W skład całego środowiska wchodzi pakiet podstawowy, zawierający niezbędne do działania systemu komponenty oraz kilkadziesiąt dodatków, wzbogacających komputer o zaawansowaną obsługę multimediów, gry, programy edukacyjne i sieciowe, narzędzia do zarządzania systemem i inne niezwykle przydatne dodatki.

Co nowego w KDE 4.1?

KDE 4.1.0 zawiera sporą liczbę aplikacji, które nie pojawiły się w KDE 4.0. Znalazło się wśród nich oprogramowanie do zarządzania kontaktami (KDE-PIM) z nieodłącznym klientem poczty (KMail), terminarzem (KOrganizer), czytnikiem kanałów RSS (Akregator) czy czytnikiem grup usenetowych (KNode). Wszystkie programy wykorzystują już Qt4.

Deweloperzy ostrzegają, że nie wszystkie funkcje znane użytkownikom z KDE 3.5.x pojawiły się w KDE 4.1.0. Widać też pewne niedoróbki: dla przykładu w widżecie Notes służącym to umieszczania notatek na ekranie (tzw. żółte karteczki) modyfikacja wielkości czcionki nie ma żadnego wpływu na wpisywane zdania. Również sam interfejs odświeża się dość wolno - zmiana rozmiaru okna z włączonym wyświetlaniem zawartości może wywołać ciągnące się ślady na ekranie. Cóż. Cieszymy się, że nie jest jak w wypadku przedpremierowych wydań Visty, w których zmiana rozmiaru okna potrafiła zająć 30 procent czasu dwóch rdzeni (!) procesora taktowanego zegarem 2,66 GHz...

Jak jednak chwalą się twórcy KDE, Plasma dojrzała już do tego stopnia, że większość użytkowników może ją wykorzystywać zamiast powłoki stosowanej w KDE3. I rzeczywiście. O ile w KDE 4.0.x nagłe awarie pulpitu nie należały do rzadkości, o tyle w wypadku wersji 4.1 mieliśmy do czynienia z tylko jedną tego typu wpadką podczas kilku godzin testów.

Oczywiście osoba oczekująca stabilności interfejsu Windows, GNOME lub KDE 3.5.x powie, że to o jedna wpadka za dużo.

Więcej informacji znajdziesz w artykule KDE 4.1 - panna brzydka, ale (wreszcie!) cnotliwa.