Cała prawda o telewizorach z podświetleniem LED

Telewizory korzystające z technologii LED są obecne na rynku już od kilku lat (pierwszy LED-owy LCD TV, który wprowadziła w 2004 roku na rynek firma Sony, kosztował aż 15 tysięcy dolarów). Odbiorniki LED odróżnia od standardowych LCD w zasadzie wyłącznie rodzaj umieszczanego za ciekłokrystalicznym panelem podświetlenia. W ich przypadku tradycyjne lampy fluorescencyjne z zimną katodą (CCFL, szklane rurki wypełnione gazem szlachetnym, z naniesioną od wewnątrz warstwą luminoforu) zostały bowiem zastąpione diodami LED (Light-Emitting Diode).

Warto zaznaczyć, że telewizory LCD (obojętne z jakim podświetleniem) działają na zupełnie innej zasadzie niż konkurencyjne dla nich plazmy, czy też najnowsze technologicznie konstrukcje oparte na technologii OLED (Organic Light-Emitting Diode). W odróżnieniu od nich nie posiadają bowiem pikseli, które same emitują światło, lecz wykorzystują do tego celu wspomniane wcześniej systemy podświetlenia.

Zobacz również:

• Nowości dla graczy i nie tylko od AOC oraz Philips

Dwa rodzaje podświetlenia

Początkowo bazujące na technologii LED wyświetlacze korzystały z podświetlenia w postaci umieszczanej za panelem LCD matrycy złożonej z diod świecących. Jednakże, aby móc konstruować coraz cieńsze odbiorniki, inżynierowie zaprojektowali podświetlenie typu edge-lit LED.

Podświetlenie matrycą diod LED

Obecnie prawie wszystkie telewizory LED LCD korzystające z takiego rozwiązania wyposażane są w technologię "Local Dimming". Dzięki niej urządzenie potrafi wyłączyć wybrane sekcje diod LED w miejscu, gdzie ma być wyświetlany ciemny obraz. Pozwala to na uzyskanie wysokiego kontrastu oraz znaczną poprawę głębi czerni - parametru, który stanowił do tej pory piętę achillesową telewizorów LCD. Tym samym najwydajniejsze modele odbiorników zbliżają do poziomu wcześniej zarezerwowanego dla plazm (oraz dopiero raczkujących na rynku OLED-ów).

Trzeba też wspomnieć o pewnym mankamencie takiej technologii. Podświetlenie stworzone jest z sekcji składających się z kilku diod (np. 3 x 3). W związku z tym, jeżeli na ekranie wyświetlane jest np. niewielkie jasne koło, telewizor decyduje o podświetleniu kilku takich sekcji "za nim" oraz wygaszeniu sekcji znajdujących się naokoło.

Wówczas ciekłe kryształy odpowiedzialne za wyświetlanie obiektu przepuszczają światło, natomiast pozostałe, które również umiejscowione są przed świecącym sektorem, je blokują. Niestety często czynią to z lepszym lub gorszym skutkiem (dlatego uzyskiwana na standardowym ekranie monitora LCD czerń nie jest zbyt głęboka), w wyniku czego wspomniane jasne koło otoczone jest kolorem bardziej zbliżonym do szarego niż czarnego. W niektórych modelach jest to bardziej widoczne, w innych - mniej.

Aby zminimalizować ten efekt, producenci muszą stosować podświetlenie składające się z jak największej liczby wygaszanych sekcji. Idealnym (i raczej mało realnym) rozwiązaniem byłoby, aby za każdym subpikselem znajdowała się oddzielna dioda LED.

Technologia edge-lit LED

W tym rozwiązaniu diody LED zamiast znajdować się za panelem LCD zostały umieszczone na jego krawędziach. Dzięki temu producenci telewizorów mogą konstruować modele cechujące się wyjątkowo niewielką grubością. W przypadku tej technologii można jednak zaobserwować, że obraz jest jaśniejszy po bokach.