Denon DVD-900

900-tka to najtańsze DVD w ofercie Denona. Mimo to widać tu dbałość o staranność wykonania.

Metalowy przedni panel w poprzednich, najtańszych modelach Denona był wykonany z plastiku. Tym razem firma zdecydowała, że nawet wersja dla mniej zamożnych będzie wykonana z wyższą jakością niż to miało miejsce dotychczas. Oczywiście na cuda nie ma co liczyć. Ciekawostki w rodzaju progresywnego skanowania czy odczytu krążków DVD-Audio zarezerwowano dla modeli oferowanych po znacznie wyższych cenach.

900-tka stylistycznie nie odbiega od tego, do czego przyzwyczaił nas japoński producent. Mamy więc dość prostą w formie przednią ściankę w ponadczasowym wyglądzie. Dzięki temu, że front jest czarny, a klawisze mają ten sam kolor i w dodatku są płaskie, użytkownik nie odnosi wrażenia przeładowania panelu niepotrzebnymi klawiszami. Wyposażenie najtańszego Denona jest standardowe, lecz nie brakuje tu niczego, czego oczekiwałby średnio wymagający kinoman.

Miłośnicy pecetowych melodii posłuchają więc krążków z nagranymi plikami MP3, posiadacze dwóch kolumn zakosztują wrażeń przestrzennych dzięki symulacji SRS TruSurround, a właściciele "egzotycznych" amplitunerów Panasonica nie będą mieli problemów z ich podłączeniem, Deonon bowiem posiada oba rodzaje wyjść cyfrowych (optyczne i elektryczne). Menu ekranowe jest banalnie proste, a przez to bardzo czytelne. W czterech sekcjach zgrupowano ustawienia dotyczące opcji podstawowych, dźwięku, wizji i innych dodatków.

Dobry obraz zapewnia Scart z RGB, chociaż można też skorzystać z gniazd S-Video i kompozytu. RGB daje jednak najlepsze rezultaty. Kolory są naturalne, równowaga barwowa plasuje się dokładnie pośrodku między barwami ciepłymi a zimnymi. Ostrość jest prawidłowa, a gradacja planów bez większych zastrzeżeń.

Generalnie Denon oferuje solidny obraz bez rzucających się w oczy minusów. Nie gwarantuje spektakularnych wrażeń wizualnych, jak jego drożsi "bracia", lecz w swoim segmencie nie musi się obawiać konkurencji. Brzmienie nazwalibyśmy rockowym. Jest w nim dużo mocy, góra nie owija w bawełnę, jest ostra i bezpośrednia. Wspiera ją solidny bas. W muzyce akustycznej nie jest to idealna kombinacja, lecz w innych gatunkach sprawdza się bez zarzutu.