Donosić czy nie donosić - oto jest pytanie

Czy jest taka granica, o którą pyta nasz czytelnik? Czy aby móc kupić legalne oprogramowanie bez narażania domowego budżetu na poważne wydatki, trzeba aż wyjeżdżać do innego kraju i tam szukać lepszych źródeł dochodów?

Tą granicą jest prawo. Ono wyznacza co jest dozwolone, a co jest jego naruszeniem. Młodzi ludzie wyjeżdżają z Polski nie po to, by zarobić na legalne oprogramowanie, ale po to, by mieć pracę, lepiej zarabiać i podnieść standard swojego życia. Proszę zwrócić uwagę na pewną prawidłowość: im wyższa stopa życia, tym mniejsze piractwo. By społeczeństwo żyło dostatniej, potrzebne są nowe miejsca pracy. By powstawały, należy wspierać rozwój przedsiębiorczości - szczególnie tej małej, bo ona jest motorem rozwoju gospodarczego. I tu wracamy do punktu wyjścia. Nie oznacza to oczywiście, że przy ocenie danego zachowania nie powinno brać się pod uwagę okoliczności danego przypadku. W tym kontekście bardziej nagannym jest korzystanie z oprogramowania w ramach działalności gospodarczej.

Co Pan sądzi o takiej metodzie testowania oprogramowania? Czy może być ona zamiennikiem modelu dystrybucji oprogramowania opartego na wersjach demonstracyjnych (np. 30-dniowych wydaniach typu "trial")?

Nie może być, bo nielegalne kopiowanie oprogramowania to przestępstwo. Z drugiej strony, oferowanie przez producentów wersji trialowych staje się coraz częstszą praktyką w myśl zasady "sprawdź, a jeśli Ci odpowiada, to kup". Coraz więcej jest także na rynku ofert licencji edukacyjnych. Obie formuły są wyrazem wzrostu konkurencyjności na rynku oprogramowania.

Dlaczego Pana zdaniem wśród użytkowników rysuje się tak wyraźny podział na zwolenników i przeciwników nieautoryzowanych kopii oprogramowania? Na jakiej linii przebiega ten podział?

Myślę, że ten podział wynika z różnego poziomu świadomości. Świadomości wartości własności intelektualnej. Mam na myśli rozumienie, że skuteczna ochrona własności intelektualnej jest gwarancją rozwoju innowacyjności, wzrostu konkurencyjności, większej dostępności dóbr niematerialnych, a co za tym podnoszenia standardu życia. Te aspekty należy postrzegać w kategoriach naczyń połączonych.

Jaką rolę powinno pełnić państwo, administracja, urzędy bądź samorządy lokalne w promocji legalnego oprogramowania? Czy korzystanie (czy też - jak chce tego czytelnik - preferowanie) komercyjnego oprogramowania jest rzeczywiście naruszeniem zasad wolnej konkurencji czy też zachowaniem zgodnym z regułami wolnego rynku?

Państwo powinno wspierać ochronę własności intelektualnej, bo obniżenie skali piractwa intelektualnego należy traktować w kategoriach interesu, zarówno prywatnego producentów, jak i publicznego państwa. Obniżenie piractwa to nie tylko większe przychody producentów, ale to także większe wpływy do Skarbu Państwa z tytułu podatków czy nowe miejsca pracy. Z badań przeprowadzonych na zlecenie BSA, wynika że jedną z korzyści gospodarczych obniżenia piractwa komputerowego w Polsce o 10% byłoby powstanie 32 000 nowych miejsc pracy. Biorąc pod uwagę, że bezrobocie to wciąż problem nr 1 naszego kraju, trudno przecenić tę liczbę. Co do drugiej kwestii, to BSA stoi na stanowisku, że neutralność technologiczna ma kluczowe znaczenie dla wzrostu konkurencyjności. Zatem nie względy ideologiczne czy polityczne, a tylko i wyłącznie praktyczne powinny być podstawą wyboru oprogramowania. Każdy użytkownik, w tym podmioty publiczne, powinny podejmować decyzję w oparciu o swoje potrzeby i powinny wybierać produkty, które najlepiej spełniają ich oczekiwania, zarówno co do funkcjonalności, jak i co do kosztów. Zatem, nie przeciwstawiałbym tych pojęć, bo bez wolnej konkurencji nie ma wolnego rynku.