HDR dla laika

HDR (High Dynamic Range) to zestaw technik pozwalających na zwiększenie zakresu tonalnego rejestrowanych fotografii. Oko ludzkie ma znacznie większą dynamikę niż optyka aparatu dlatego naturalne sceny, które urzekają swoim pięknem, po zarejestrowaniu w aparacie wyglądają szaro i nieciekawie. Dzięki HDR-om można poszerzyć zakres tonalny zdjęć i uzyskać nieosiągalne innymi metodami efekty. Każdy kto kiedykolwiek robił zdjęcia zdaje sobie sprawę, jak wygląda na przykład fotografowany obiekt na tle jasnego nieba, czy zdjęcie robione z głębi ciemnego korytarza. Wszystkie ujęcia o wysokim kontraście gubią część elementów. Scena jest albo zbyt ciemna albo zbyt jasna. Ideą techniki HDR jest łączenie kilku ujęć tej samej sceny w jedno zdjęcie, by pokazać to co jest na każdym z nich niewidoczne.

W jaki sposób przygotować zdjęcia

Aby uzyskać ciekawy efekt trzeba przygotować odpowiednie zdjęcia. Najlepiej wykonać serię ujęć ze statywu. Fotografie nie będą poruszone, co ułatwi i połączenie. Można je jednak robić "z ręki". W tym przypadku program, który posłuży do ich obróbki powinien umożliwiać ręczne dopasowywanie w dość szerokim zakresie. Za minimalną liczbę zdjęć potrzebnych do stworzenia obrazu o poszerzonym zakresie tonalnym należy przyjąć trzy. Choć zalecane jest pięć ujęć, to do zabawy wystarczy nawet jedno. W tym ostatnim przypadku nie można jednak mówić o poszerzeniu zakresu tonalnego, a jedynie o efekcie przypominającym HDR-a, tak zwanym pseudo-HDRze.

Zalecany jest zapis fotografii w formacie RAW ale sprawdza się to jedynie w przypadku tańszych aparatów. W lepszych modelach automatyka przekształcania RAW-a w JPG-a jest zdecydowanie lepsza niż oferowana przez programy graficzne. Tylko zaawansowane narzędzia programowe potrafią sobie poradzić z tą operacją lepiej od sprzętu ale adresowane są one do profesjonalnych użytkowników.

W trakcie fotografowania najlepiej ustawić priorytet przysłony, co zagwarantuje tę samą głębię ostrości i zapisać kilka ujęć z różną ekspozycją zmieniając parametr EV.

Jeżeli aparat wyposażony jest w tak zwany auto bracketing warto z niego skorzystać. Po określeniu skoku wartości EV, aparat automatycznie zapisuje kilka wersji tego samego pliku z różnymi ustawieniami. Trzeba jednak zwrócić uwagę, że część urządzeń ogranicza skalę zmian od -1EV do +1EV. To często zbyt mało. Trzy ujęcia potrzebne do wygenerowania HDR-a powinny być zapisane z ekspozycją przynajmniej -2EV, 0EV i +2EV.

Efekty koniecznie z umiarem

Minusem technik HDR jest zaszumianie zdjęć oraz bardzo częsty efekt halo na granicy obszarów o różnej jasności. Wielu odbiorców określa również wygenerowane w ten sposób fotografie mianem "płaskie". Ponadto w takcie przygotowywania HDR-a należy również wykazać się umiarem. Często zdjęcia tego typu wyglądają bardzo nienaturalnie. Podstawą powinna być zawsze kompozycja sceny, tak jak przy tradycyjnej fotografii, a dopiero potem chęć uzyskania ciekawych efektów. HDR-y nie nadają się także do prezentowania obiektów w ruchu.