Interwencja! Szczególne warunki sprzedaży konsumenckiej

Ludwik Krakowiak,
21.07.2008, godz. 15:30
Udostępnij

Tweet

Szczególne warunki sprzedaży

Zakupiony przez klienta sprzęt nosił specjalne oznaczenie ("GP24") - zgodnie z regulaminem Komputronika, pozycje oznaczone symbolem GPxx mogą być serwisowane "wyłącznie we wskazanej sieci producenta, zgodnie z warunkami karty gwarancyjnej dostarczanej wraz ze sprzętem. Okres gwarancji w tym wypadku jest podany tylko w celach informacyjnych." Tymczasem czas trwania gwarancji musi być wyraźnie określony i nie można traktować tego inaczej jak zobowiązania (art. 13 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej lub art. 577 KC). Naturalne jest, że gwarant przewidział odpowiednie punkty serwisowe dla realizacji gwarancji, wykluczone jest jednak domniemywanie obowiązku klienta samodzielnego wysyłania sprzętu do producenta. "Takie działanie czy postanowienie sprawia wrażenie przerzucania obowiązków profesjonalisty na konsumenta", podkreśla P. Stańczak, ale zaznacza, że tego typu postanowienia nie ograniczają prawa dochodzenia roszczeń reklamacyjnych z tytułu niezgodności towaru z umową i zawężania odpowiedzialności profesjonalisty do uprawnień z gwarancji.

PC World: Czy w tym wypadku odpowiedzialność za naprawę sprzętu nie spoczywa na sprzedawcy? Czy klienta słusznie odesłano do producenta?

Piotr Stańczak, Europejskie Centrum Konsumenckie: Odpowiedzialność w przypadku niezgodności towaru z umową ponosi sprzedawca i nie ma on prawa odsyłać konsumenta do producenta. Natomiast w przypadku gwarancji odpowiedzialnym może być w pewnych sytuacjach sprzedawca tj. w razie gdy jest on gwarantem i podpisuje warunki umowy lub wynika to z warunków gwarancji. Klient zatem nie powinien być odsyłany do producenta, chyba, że takie miejsce zgłoszenia stanowiłaby wyraźnie gwarancja. Należy przy tym pamiętać, ze transport odbywa się do pewnego stopnia zawsze na koszt gwaranta.

Konsument powinien być powiadomiony, że ma prawo dochodzić roszczenia zarówno u sprzedawcy, jak i u gwaranta (jak rozumiem to różne podmioty). Sprzedawca, jak się zdaje, zataił informacje o odpowiedzialności własnej i ukierunkował konsumenta na naprawę gwarancyjną - nieskuteczną. Wydaje się, że sprzedawca nie podważa wprost faktu, że reklamacja została zgłoszona do niego w terminie 2 miesięcy (ryzykowałby wtedy ujawnieniem, że nie dopełnił obowiązku informacyjnego). Wobec tego, że reklamacja u sprzedawcy jak i naprawy u gwaranta nie przyniosły oczekiwanego rezultatu konsument ma prawo żądać od sprzedawcy wymiany produktu na nowy, zmniejszenia ceny lub odstąpić od umowy.

Wynika to nie tylko z przepisów ustawy o sprzedaży konsumenckiej ale także ze szkody wyrządzonej przez sprzedawcę, który wprowadził konsumenta w błąd co do zasad dochodzenia roszczeń.

Co może konsument?

Jak przekonuje Piotr Stańczak z Europejskiego Centrum Konsumenckiego, zasadniczo konsumentowi przysługuje jedna z dwóch dróg dochodzenia roszczeń z tytułu nabycia wadliwych produktów:

Pierwsza z nich oparta jest na przepisach prawa powszechnego dotyczących tzw. niezgodności towaru z umową, zawartych w ustawie z 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U., Nr141, poz.1176). Podmiotem odpowiedzialnym w ramach tych przepisów jest tylko i wyłącznie sprzedawca. Zasadniczo termin odpowiedzialności to 2 lata od wydania towaru kupującemu.

Ogólnie rzecz ujmując:

1. Konsument ma prawo domagać się od sprzedawcy nieodpłatnej wymiany lub naprawy chyba, że naprawa albo wymiana są niemożliwe lub wymagają nadmiernych kosztów. W takim wypadku konsumentowi przysługuje prawo żądania stosownego obniżenia ceny albo odstąpienia od umowy.

2. Świadczenia są nieodpłatne, co znaczy, że sprzedawca ma również obowiązek zwrotu kosztów poniesionych przez kupującego, w szczególności kosztów demontażu, dostarczenia, robocizny, materiałów oraz ponownego zamontowania i uruchomienia.

Drugą ze wspomnianych przez P. Stańczaka możliwości jest dochodzenie roszczeń z gwarancji (czyli. jednostronnie ukształtowanych postanowień o charakterze umownym, załączanych zazwyczaj do produktu w postaci dokumentu gwarancyjnego).

"Podmiotem odpowiadającym za jakość produktu jest tu gwarant - osoba sygnująca warunki gwarancyjne (najczęściej producent, importer lub rzadziej - sprzedawca). Zakres odpowiedzialności gwaranta (termin, uprawnienia nabywcy) określają zasadniczo postanowienia zawarte w dokumencie gwarancyjnym sformułowane przez gwaranta a nie przepisy prawa, które stanowią co najwyżej pewną wytyczną, punkt odniesienia.

Zarówno w przypadku gwarancji, jak i niezgodności towaru z umową cechą istotną jest bezpłatność realizacji roszczenia. Przy czym uregulowania przepisów art. 580 Kodeksu cywilnego - dotyczące gwarancji i odnoszące się ogólnie do obrotu gospodarczego stanowią, że kto wykonuje uprawnienia wynikające z gwarancji, powinien dostarczyć rzecz na koszt gwaranta do miejsca wskazanego w gwarancji lub do miejsca, w którym rzecz została wydana przy udzieleniu gwarancji. Gwarant jest obowiązany wykonać obowiązki wynikające z gwarancji i dostarczyć uprawnionemu z gwarancji rzecz na swój koszt do miejsca wskazanego sprzedaży lub wskazanego w gwarancji - wyjaśnia prawnik ECK.