Koktajl rastrowo-wektorowy

Koktajl rastrowo-wektorowy

W kolejnych wersjach oprogramowania Adobe obserwujemy pewne zacieranie granic. InDesign oferuje narzędzia dalece wykraczające poza niezbędnik DTP-owca, opcje wektorowe w Photoshopie nie są już tylko dodatkami, zaś w Illustratorze efekty rastrowe stanowią integralną część programu.

Niniejszy warsztat pokazuje, z czym w illustratorze da się zmieszać bitmapę oraz co z tego wyniknie.

Import obiektu rastrowego nie różni się od importu innego typu obiektów - pełne wsparcie dla metody "drag n' drop" sprawia, że wystarczy przeciągnąć dowolną bitmapę (w tym przypadku jest to zdjęcie dołączone do pakietu Adobe Creative Suite dostępne w katalogu illustrator goodies) z folderu na obszar roboczy Illustratora. Illustrator, jakkolwiek jest programem wektorowym, traktuje bitmapy jak każdy inny obiekt; z przyczyn oczywistych, nie można w bitmapach modyfikować węzłów kontrolnych, niemniej jednak mamy możliwość zmieniania ich przezroczystości, trybów mieszania czy transformacji z użyciem wektorowych narzędzi.

Rys. 1 przedstawia zaimportowane do Illustratora zdjęcie ze zmienionym trybem mieszania i przezroczystością.

Maskowanie obiektów rastrowych ma swoje ograniczenia. Chcąc użyć obiektu rastrowego jako maski obcinania (clipping mask), otrzymamy komunikat informujący o tym, że maskami obcinania mogą być tylko obiekty wektorowe. Sytuacja zmienia się, gdy z bitmapy chcemy zrobić maskę przezroczystości - nie tylko jest to możliwe, lecz można także manipulować przezroczystością maski-bitmapy, zmieniać jej kolory, nasycenie czy po prostu skonwertować kolorowy raster do skali szarości. Brak możliwości skorzystania z bitmapy jako maski obcinania bierze się z istoty działania masek obcinających, która sprowadza się do matematycznego (wektorowego) opisu krawędzi obiektu-maski.

Obiekt ten definiuje, co z elementu maskowanego ma być widoczne, a co nie.

W przypadku próby użycia bitmapy jako maski obcinania program nie potrafi zdefiniować wektorowych granic obiektu (ścieżek), wskutek czego próby takie kończą się fiaskiem.

Z maskami przezroczystości sytuacja ma się zgoła inaczej - w tym przypadku widoczność obiektu maskowanego jest definiowana nie kształtem maski, lecz jej kolorem - to, co przykryte kolorem czarnym - pozostaje niewidoczne; kolor biały jest zupełnie przezroczysty, zaś wszystkie inne barwy ukrywają, bądź ujawniają obiekt maskowany w zależności od ich jasności i nasycenia. Przykładem zastosowania bitmapy jako maski przezroczystości na obiekcie wektorowym jest rys. 2.

Jeżeli potrzebne jest uzyskanie bardziej widowiskowego efektu, Illustrator udostępnia dwa, podobne w działaniu, lecz odmienne w konsekwencjach narzędzia - filtry i efekty. Istota filtrów polega na tym, że raz zastosowane nie mogą być później edytowane - co znowu jest najważniejszą zaletą efektów. Paleta filtrów kryje w sobie jedno z najbardziej przydatnych narzędzi - korektę kolorów (Filter: Color: Adjust Colors). W sytuacji, gdy finalny projekt okazuję się "zbyt mdły", brakuje mu nasycenia lub, zwyczajnie, za dużo w nim cyjanu - wystarczy zaznaczyć wymagające korekty elementy i wprowadzić stosowne poprawki w oknie dialogowym z podglądem. Minusem tego narzędzia jest to, że należy ono do filtrów.

W palecie edytowalnych efektów znajdziemy opcje tak przydatne, jak znane z Photoshopa, rozmycie, wtapianie rys. 3 oraz stricte wektorowe modyfikacje kształtu za pomocą obwiedni.

Pisząc o modyfikacji kształtów bitmap, należy także wspomnieć o ukrytej w menu Object: Envelope Distort możliwości odkształcania ich za pomocą... siatki. Skorzystanie z tej opcji tworzy na bitmapie siatkę punktów kontrolnych (niemal identyczną z siatką gradientu), którą można swobodnie zmieniać kształt zaimportowanego elementu rastrowego. Obydwie metody przedstawia rys. 4.

W przypadku wielokrotnego użycia jednej bitmapy, dobrze jest zmienić ją w symbol (wystarczy przeciągnąć ją na paletę Symbols). Obraz rastrowy zamieniony na symbol może być modyfikowany za pomocą wszystkich narzędzi Adobe Illustratora, przeznaczonych do edycji symboli - a jest ich niemało. Jakkolwiek wskaźnik zużycia procesora wyraźnie daje do zrozumienia, że daleko jeszcze Illustratorowi do tak płynnej i przyjaznej dla procesora obsługi symboli, jaką charakteryzuje się na przykład Macromedia Flash, to bogactwo dostępnych narzędzi plasuje Illustratora na podium wektorowego lidera. Bitmapę-symbol można koloryzować, nadawać jej wcześniej zdefiniowany styl graficzny, zmieniać krycie - możliwości jest naprawdę sporo, zaś rys. 5 jest małym ich pokazem.