Konfiguracja VirtualBoxa

Właściwe dobranie parametrów maszyny wirtualnej, na której zostanie zainstalowany system operacyjny, to podstawa prawidłowego funkcjonowania wirtualnego środowiska. Modyfikacja parametrów maszyny traktowana jest jak zmiana zasobów sprzętowych komputera i w związku z tym może powodować kłopoty, gdy przeprowadzana jest po zainstalowaniu systemu goszczącego. Warto więc zastanowić się, w jaki sposób będzie wykorzystywany nowy system i odpowiednio wcześnie skonfigurować do tych potrzeb środowisko.

1. Po uruchomieniu VirtualBoxa (VB) kliknij przycisk Nowa na pasku narzędzi. Uruchomi się asystent tworzenia maszyny. Przejdź w nim do kolejnego okna. W polu Nazwa umieszcza się nazwę, pod którą będzie widoczny system w środowisku VB. Jeżeli podczas wprowadzania nazwy użyjesz jednego z charakterystycznych określeń systemów operacyjnych (na przykład Linux czy Windows), w polach poniżej automatycznie dobrany zostanie wariant system. Nazwa może być jednak dowolna. Sprawdź i ewentualnie ustaw odpowiednio typ instalowanego systemu operacyjnego oraz jego wersję. Kliknij Dalej.

Zobacz również:

• Czy można zainstalować macOS na komputerze PC? [PORADNIK]

2. Rozmiar pamięci operacyjnej, jaki można przydzielić maszynie wirtualnej dobierany jest automatycznie przez VirtualBoxa. Zależy od wersji systemu gościa, ilości pamięci zainstalowanej w komputerze hosta czy liczby uruchomionych maszyn. Jeżeli planujesz korzystać z jednego systemu wirtualnego to swobodnie możesz przeznaczyć jej więcej. VB rezerwuje jej zwykle bardzo mało. Przesuń suwak widoczny w oknie, w prawą stronę lub wpisz odpowiednią wartość w pole obok. Pamiętaj, bu unikać sytuacji, w której zarezerwowana pamięć będzie większa niż połowa RAMu zainstalowanego w komputerze.

3. Pozostaw ustawienia dysku bez zmian. Jeżeli korzystasz tylko z VirtualBoxa i nie planujesz używać maszyn wirtualnych stworzonych za pomocą innych narzędzi ani eksportować do nich danych pozostaw zaznaczony w sekcji File type format VDI (VirtualBox Disk Image). Dysk dynamiczny oszczędza miejsce. Powiększa się automatycznie w razie potrzeby. Szybszy w działaniu jest za to dysk o stałym rozmiarze. W domowych zastosowaniach wystarczy zaznaczyć Dynamically allocated. W kolejnym oknie, w polu Ścieżka wskaż miejsce na dysku, gdzie ma zostać zapisany plik maszyny wirtualnej. Dobrą praktyką jest zmiana domyślnego folderu ponieważ znajduje się on na partycji systemowej. Grozi to utratą danych w razie awarii oraz niepotrzebnym zużywaniem miejsca. Za pomocą suwaka poniżej ustaw startową wielkość wirtualnego dysku. W dwóch kolejnych oknach kliknij Create, by utworzyć środowisko maszyny.

Dostrajanie środowiska maszyny wirtualnej

Konfiguracja przeprowadzana przez kreatora maszyn VirtualBoxa pomija wiele istotnych parametrów środowiska. O ile większość dobrana jest najczęściej optymalnie, o tyle kilka z nich warto zmodyfikować. Dotyczy to na przykład konfiguracji karty graficznej czy ustawień sieci.

1. Zaznacz w lewej części okna utworzoną maszynę i kliknij na pasku przycisk Ustawienia. Jednym parametrem, który można zmienić w sekcji Ogólne jest zachowanie schowka. Domyślnie jest on dwukierunkowy. Ze względów bezpieczeństwa można jednak ustawić działanie jednokierunkowe. W zależności od wyboru ustawień będzie schowek będzie synchronizowany tylko w jedną bądź drugą stronę ewentualnie wyłączony. Odpowiednie ustawienia dostępne są na karcie Zaawansowane. Dla systemów zainstalowanych w celach testowych parametr ten może przyjąć wartość Gość do gospodarza.

2. Ważniejsza jest sekcja System. Na karcie Płyta główna umieszczono opcje, których zaznaczenie może być wymagane do instalacji niektórych systemów operacyjnych. Na przykład Czas zegara UTC oczekiwany jest przez Unixy. W tym miejscu możesz także określić kolejność wirtualnych nośników, z których będzie uruchamiany system. Wystarczy zaznaczyć pole w oknie Kolejność startowania i użyć strzałek z prawej strony. Jeżeli komputer hosta wyposażony został w kilka procesorów lub jednostka centralna ma kilka rdzeni kliknij kartę Procesor i za pomocą suwaka od góry określ maksymalną liczbę rdzeni jaką VB udostępni wirtualnemu systemowi. Zarezerwowanie dla systemu 32-bitowego pamięci o rozmiarze większym niż 4 GB wymaga użycia opcji Włącz PAE/NX. Jeżeli procesor obsługuje funkcje wirtualizacji sprzętowej, włącz ich wykorzystanie na karcie Akceleracja.

3. Kliknij sekcję Ekran i kartę Wideo. Zwiększ do maksimum ilość pamięci przypisanej do karty graficznej - suwak Pamięć wideo. Zaznacz także opcje akceleracji 2D i 3D poniżej. Zbyt mała ilość zasobów zarezerwowanych w tym miejscu może doprowadzić do instalacji systemu w okrojonej wersji. Dzieje się tak na przykład w przypadku niektórych Linuksów, które po wykryciu zbyt małych zasobów pomijają całkowicie niektóre środowiska graficzne. Miej jednak na uwadze, żeby po konfiguracji kilku maszyn, które będą działały jednocześnie pozostało wystarczająco dużo zasobów dla systemu hosta.

4. Przejdź do sekcji Sieć. Możesz tu konfigurować do 4 kart sieciowych ale najczęściej wykorzystuje się jedną. O włączeniu karty informuje opcja Włącz kartę sieciową. Za pomocą listy Podłączona do określ zachowanie wirtualnej sieci. Standardowo wybrana jest pozycja NAT. Przy tym ustawieniu komunikacja z innymi wirtualnymi i rzeczywistymi komputerami w sieci lokalnej wymaga dodatkowej konfiguracji. Maszyna wirtualna ukryta jest bowiem za NATem w dodatkowej podsieci. Żadnej specjalnej konfiguracji nie potrzeba za to po ustawieniu opcji Mostkowana karta sieciowa. Wirtualny system będzie widoczny tak, jak każdy nowy komputer podłączony do LANu. To najwygodniejsze ustawienie w warunkach domowych.

Przydatną opcją jest również Sieć wewnętrzna ale sprawdza się ona głównie w środowiskach testowych, których praca całej sieci symulowana jest za pomocą wirtualnych systemów. Zwiększa ona wydajność i szybkość komunikacji pomiędzy maszynami obsługiwanymi przez daną instalację VirtualBoxa.

5. Jeżeli chcesz, by instalowany system miał dostęp do kontrolera USB 2.0 odpowiedni parametr znajdziesz w sekcji USB. Aby ułatwić wymianę informacji pomiędzy hostem i gościem, na przykład różnych plików, możesz także włączyć współdzielenie folderów. Wskazany w sekcji Współdzielone katalogi folder będzie widoczny w obydwu systemach operacyjnych.

Z komputera do wirtualnego środowiska

Stary system działający na starym komputerze może pracować dużo mniej wydajnie niż ten sam na nowym, wyposażonym w kilka procesorów i dużą ilość pamięci. Często jednak przeinstalowanie nie wchodzi w rachubę. Przyczyną może być brak dostępu do nośników instalacyjnych systemu czy programów, lub też brak czasu i umiejętność prawidłowej konfiguracji wielu narzędzi. Rozwiązaniem tego problemu jest zwirtualizowanie rzeczywistego, działającego systemu operacyjnego i uruchomienie go w postaci maszyny wirtualnej. Zyskuje się czas, nie trzeba wiedzy do prawidłowej konfiguracji, odpada konieczność używania nośników instalacyjnych. Aby wszystko poszło gładko potrzebne jest jednak odpowiednie narzędzie, które przeprowadzi ten proces w miarę bezboleśnie. Użytkownicy VMware Playera czy VMware Workstation mogą posłużyć się narzędziem VMware Converter. Przygotuje ono wirtualną maszynę dla tych środowisk. Innym osobom pozostaje skorzystanie na przykład z Paragon Go Virtual. Narzędzia bezpłatnego do użytku domowego. Tu z kolei ograniczeniem jest brak obsługi systemów serwerowych ale można za to zapisać maszynę w wirtualną w kilku różnych formatach.

VMware Converter

1. Zainstaluj program i uruchom go. Kliknij ikonę Convert Machine umieszczoną obok opisu możliwości programu, w dolnej części okna. Na liście Select source type pozostaw Powered-on machine. Converter pozwala tworzyć wirtualne maszyny z systemów lokalnych i zdalnych. Domyślnie wybrana jest ta druga opcja. Do jej użycia potrzebny jest adres IP komputera oraz dane konta administracyjnego. Aby Wirtualizować system lokalny zaznacz opcję This local machine. Klikając łącze View source details możesz sprawdzić szczegółowe dane konwertowanego środowiska. Kliknij Next.

2. Za pomocą listy Select destination type ustaw opcję VMware Workstation or other VMware virtual machine. Na liście poniżej wskaż środowisk docelowe. W warunkach domowych będzie to najczęściej bezpłatny Player, na przykład VMware Player 4.0.x. Nazwę maszyny pozostaw bez zmian i za pomocą przycisku Browse wskaż miejsce na dysku, gdzie zostanie ona zapisana.

3. Na ekranie zobaczysz okno z parametrami dobranymi do tworzonego zadania. Sekcje oznaczone wykrzyknikiem wymagają szczególnej uwagi. W naszym przykładzie nie ma na przykład miejsca, by Wirtualizować dysk systemowy oraz wszystkie dyski z danymi. I taką informację zobaczysz na pasku po wybraniu sekcji. Wystarczy ją kliknąć. Wirtualizacja danych nie jest potrzebna iw zwykle wystarczy ograniczyć się do partycji systemowej, dlatego po wybraniu sekcji usuń zaznaczenia widoczne obok pozostałych partycji. W podobny sposób dopasuj ustawienia wirtualnej pamięci, procesora czy karty sieciowej. W sekcji Advanced options ustawisz opcje synchronizacji systemów a także wybierzesz możliwość instalacji narzędzi dodatkowych usprawniających obsługę wirtualnego systemu.

4. Przedostatnie okno to podsumowanie parametrów. Możesz się z tego miejsca cofnąć by coś poprawić. Aby uruchomić procedurę klonowania kliknij przycisk Finish. Proces zapisu może zająć sporo czasu w zależności od ilości wirtualizowanych informacji oraz szybkości komputera. Godzina może okazać się zbyt krótka.

Paragon Go Virtual

1. Ten bezpłatny program Paragona można znaleźć w wielu serwisach z programami. Producent oferuje komercyjny wariant narzędzia. Po zainstalowaniu i zarejestrowaniu, zaznacz w głównym oknie programu sekcję Virtualize Your PC i kliknij w prawej części okna polecenie P2V Copy. Po przeanalizowaniu zasobów zaznacz dyski, które chcesz umieścić w wirtualizowanym systemie. Tak, jak poprzednio wystarczy nośnik systemowy.

2. Wybierz format zapisu maszyny. Do wyboru jest standard VMware, VirtualPC i VirtualBox. W polu Virtual machine name nadaj systemowi nazwę. Poniżej określ liczbę procesorów wirtualnych oraz ilość pamięci RAM. W tym drugim przypadku wystarczy przesunąć suwak w odpowiednie miejsce. Nie przekraczaj Nebeskiej strzałki bo może mieć to ujemny wpływ na wydajność pracy. Do zaawansowanych opcji dysku dostaniesz się klikając przycisk z prawej strony widoczny w kolejnym oknie kreatora. W większości przypadków modyfikacja tych ustawień nie jest konieczna. Kliknij Browse i wskaż miejsce zapisu pliku z maszyną.