LG 50PY2R

50-calowy odbiornik plazmowy z ekranem wysokiej rozdzielczości, bardzo bogato wyposażony, oferuje dobrej jakości obraz.

LG promuje płaskie telewizory wykonane zarówno w technologii plazmowej, jak i LCD. O ile wśród modeli 40-42-calowych można spotkać urządzenia obu rodzajów, o tyle już w przypadku ogromnych ekranów, jak testowany przez nas 50-calowy model 50PY2R, technologia plazmowa na razie dominuje. Telewizor, który trafił do redakcyjnych testów, wyróżnia się istotną cechą - jest prosty w instalacji. W przypadku większości modeli plazm trzeba poświęcić dobrych kilkadziesiąt minut na przykręcenie podstawy, głośników i innych elementów wyposażenia, natomiast nowy ekran LG dostarczany jest od razu w całości (głośniki zintegrowano z obudową). Podstawę można odłączyć i zawiesić ekran na specjalnym wieszaku ściennym. Trzeba tylko pamiętać, że plazma ta jest bardzo ciężka i nie na każdej ścianie będzie mogła bezpiecznie zawisnąć. Urządzenie jest wyposażone w panel nowej generacji o rozdzielczości 1366 x 768 pikseli. Wadą jego zastosowania jest konieczność niewielkiego skalowania filmów standardu HD 720p (1280 x 720 pikseli), by mogły być oglądane na pełnym ekranie. Zaletą jest z kolei możliwość wyświetlania obrazów komputerowych XGA - 1024 x 768 pikseli - bez konieczności skalowania (podłączając komputer do plazmy, mamy możliwość wyboru rozdzielczości, w jakiej będzie pracowała matryca; opcji jest kilka - od 1024 x 768, poprzez 1280 x 720, 1360 x 768, na 1366 x 768 kończąc).

Obudowa telewizora jest solidnie wykonana i elegancka, pokryta materiałem przypominającym lakier fortepianowy. Na przedniej części obudowy tuż pod ekranem umieszczono sporych rozmiarów wyświetlacz, czytelnie informujący o aktualnie wykorzystywanym wejściu wideo. Wejść jest dość dużo. Złącze HDMI jest jedno, w standardzie 1.1 (pozwalającym na przesyłanie obrazu i dźwięku). Wejście komponentowe jest także pojedyncze, a kolejne gniazda to Euroscart (z RGB), S-Video i kompozyt. Jest także pojedyncze wejście VGA do podłączenia komputera (lepsze by było uniwersalne cyfrowo-analogowe DVI-I). Po bokach obudowy znajdują się wąskie, nierzucające się w oczy kolumny stereo. Jakość ich dźwięku, jak na telewizor, jest bardzo dobra. W obudowie ukryto też solidny głośnik basowy, dlatego niskie tony są zaskakująco pełne i soczyste. Dźwięk z telewizora bez trudu nagłośni nawet duże pomieszczenie. Model LG wyposażono również w dobrej jakości procesory. Zastosowano skaler firmy Faroudja dopasowujący rozdzielczość sygnału wejściowego do pełnej rozdzielczości panela. Jest także firmowy układ LG XD-Engine, który w wielu wcześniej testowanych przez nas produktach doskonale poprawiał jakość obrazu.

To autorskie rozwiązanie LG realizuje następujące funkcje: Real Cinema - system usuwa błędy powstałe przy konwersji materiału filmowego do formatu wideo (tzw. korekcja 2:2 i 3:2 pull down), a ponadto redukuje zamazania obrazu powstające przy szybkich zmianach wyświetlanego obrazu; Super Detailer - wyostrza ciemne i jasne fragmenty obrazu; Golden Eye - oparty na systemach Dynamic Colour i Gamma Correction system rejestrujący - podobnie jak ludzkie oko - najmniejsze zmiany barwy i natężenia otaczającego światła oraz automatycznie korygujący ustawianie barw i jasności, tak aby zawsze odbierane były przez oko jako identyczne; Noise Buster - system eliminujący zakłócenia wynikające z cyfrowego przetwarzania obrazu (m.in. filtr 3D i blokowy); Base Coordinator - system korygujący poziom sygnałów RGB, które mogą ulec nieznacznej zmianie w procesie przetwarzania. Wszystkie te systemy dawały w efekcie zdecydowaną poprawę wyrazistości i szczegółowości obrazu. Tym razem było inaczej. W 50-calowej plazmie działanie XD-Engine nas rozczarowało - obraz poddany takiej obróbce stawał się nienaturalny. Kontrast był za mocny, a podbicie skrajnie jasnych i ciemnych fragmentów obrazu powodowało, że szczegóły w półcieniach po prostu znikały. Telewizor wyświetlał zdecydowanie lepszy obraz, gdy układ poprawiający XD-Engine był wyłączony. Wówczas obraz miał bardzo wysoki kontrast oraz dobrą jasność. Zróżnicowanie barw było poprawne, choć widać było niedoskonałości w przejściach tonalnych. Nasze pomiary wykazały także nadmierną ekspozycję barwy niebieskiej i tej niedoskonałości nie dało się wyeliminować dostępnymi w urządzeniu regulatorami.