Magia połączeń

Połączenia cyfrowe audio

Większość odtwarzaczy DVD przesyła cyfrowy sygnał audio za pośrednictwem dwóch gniazd pracujących w standardach SPDIF i optolink. Przesyłają one sygnał cyfrowy do dekoderów PCM, AC-3 i DTS, znajdujących się najczęściej we wzmacniaczach. SPDIF jest standardem elektrycznym i do transmisji danych wykorzystuje kabel o rezystancji 75 Om, zakończony wtykami cinch. Optolink jest kablem optycznym (światłowodem) i do przesyłania informacji wykorzystuje światło emitowane ze specjalnie skonstruowanych diod elektroluminescencyjnych. Porównując obie technologie, należy wykazać ich wady i zalety. Fabryczny cyfrowy kabel SPDIF ma przepustowość dochodzącą do 4 MHz, lecz ze względu na nośnik sygnału, prąd elektryczny, jest nieodporny na zakłócenia elektromagnetyczne, dochodzące z zewnątrz. Może się to objawiać degradacją sygnału pod wpływem telefonii komórkowej, pracy wszelkiego rodzaju radiostacji (policja, pogotowie, taksówki) oraz innych zakłóceń przemysłowych. Kabel optolink jest całkowicie odporny na wszelkie zewnętrzne fale elektromagnetyczne, ale jego przepustowość wynosi tylko 1 MHz. Jeżeli można wyeliminować zakłócenia, lepszym rozwiązaniem jest więc standard SPDIF. Niestety, w ośrodkach wielkomiejskich często optolink sprawuje się lepiej. Trzeba podkreślić, że różnice w brzmieniu obu kabli polegają na niuansach nieistotnych w przypadku posiadania systemu kina domowego niskiej lub średniej klasy. Natomiast przy sprzęcie wysokiej jakości rodzaj użytego kabla może mieć duże znaczenie. W systemach profesjonalnych i w bardzo drogim High-endzie stosuje się do przesyłania sygnałów cyfrowych złącza optyczne AT&T oraz elektryczne ASE/EBU.

Połączenia wideo

W sprzęcie powszechnego użytku stosuje się trzy standardy przesyłania sygnału obrazu. Różnią się one przede wszystkim odpornością na zakłócenia, co wiąże się z dopuszczalną długością kabla.

Composite

Najpopularniejszym systemem przesyłania obrazu jest standard composit. Realizowany na pojedynczym złączu cinch zapewnia relatywnie najsłabszą jakość. Jednocześnie jest czuły na zakłócenia elektromagnetyczne, stosowanie go więc na dłuższe odległości wpływa negatywnie na jakość obrazu. Opracowany na początku lat 70. nie sprostał wymaganiom dzisiejszych systemów AV.

S-Video

System opracowany w celu pełnego wykorzystania jakości obrazu zapewnianej przez standard S-Video. Jego podstawową cechą jest rozdzielenie sygnału luminancji i chrominancji. Dzięki takiemu zabiegowi uzyskujemy lepsze nasycenie kolorów, pełniejszy kontrast oraz większą dokładność w oddaniu szczegółów. Specjalnie dopasowane do tego systemu czteropinowe złącze chosiden łączy się z kablem, w którym są dwa oddzielnie ekranowane przewody.