Wybieramy ruter bezprzewodowy
-
- Marcin Kosedowski,
- 25.10.2009, godz. 10:00
Sieć bezprzewodowa jest bardzo wygodna. Do jej obsługi służą rutery z wbudowanym punktem dostępowym. Jak wybrać odpowiedni? Jak go zabezpieczyć?
Do czego służy ruter?
Ruter jest rozbudowanym urządzeniem sieciowym do dzielenia łącza między kilka komputerów. Aby korzystać z bezprzewodowego dostępu do sieci, trzeba mieć punkt dostępowy (access point), wbudowany w większość ruterów. Rutery Wi-Fi mają przytwierdzoną na stałe albo wymienną antenę (ewentualnie kilka anten) o małej mocy.
Zobacz również:
Jeśli budynek ma grube ściany lub komputery będą stały o kilkadziesiąt metrów od rutera, warto wybrać model z anteną wymienną i jeśli okaże się za słaba, kupić lepszą - dzięki temu wzrośnie zasięg. Warto dodać, że zakres częstotliwości stosowany w obecnych standardach nie podlega koncesjonowaniu, więc w Polsce nie jest potrzebne pozwolenie na uruchomienie typowego punktu dostępowego.
Skąd Internet?
Urządzenia wykorzystujące szybki standard 802.11n charakteryzują się kilkoma antenami.
Jeżeli z Internetu będziesz korzystać za pośrednictwem sieci osiedlowej, ruter nie musi zawierać modemu - wystarczy zwykłe łącze ethernetowe (takie jak w kablu sieciowym łączącym komputer z ruterem). Gdy zamierzasz korzystać z Sieci za pośrednictwem operatora telewizji kablowej, potrzebujesz łącza, tzw. typu F, wyglądającego jak to od wkręcanej anteny telewizyjnej.
Jaki standard?
Obecnie rutery działają w kilku standardach, najpopularniejsze warianty to 802.11b, 802.11g i 802.11n (patrz ramka). Jeśli masz taką możliwość, najlepszym wyborem będzie urządzenie wykorzystujące wszystkie trzy. Jeśli tworzysz zupełnie nową sieć, zainwestuj w sprzęt obsługujący standard n. Ten, kto ma starą kartę sieciową, zapewne będzie musiał kupić zgodny z nią ruter. Powinien obsługiwać 802.11g - szybkie, a jednocześnie wstecznie kompatybilne. Warto dodać, że wszystkie podane w ramce przepustowości to maksymalne wartości transmisji. Jeśli z jednym AP łączy się wiele urządzeń, szybkość spadnie. Ograniczają ją również grube ściany i sygnały zakłócające - np. z mikrofalówki - wykorzystujące to samo pasmo. Transfer poza sieć lokalną zależy od łącza udostępnionego przez dostawcę sieci (zwykle kilka lub kilkanaście Mb/s przy pobieraniu i 0,25-2 MB/s przy wysyłaniu danych, chociaż są też łącza lepsze).
Sieć przewodowa pozwala osiągnąć większą przepustowość niż Wi-Fi. Nie trzeba się też martwić o odległości ani wzajemne nanoszenie się fal z różnych urządzeń (na sygnał w sieci bezprzewodowej może wpływać np. mikrofalówka). Wi-Fi jest jednak bardziej skalowalne i pozwala podłączyć PDA, smartphone’y i inne urządzenia przenośne. W pomieszczeniach, w których nie można np. wiercić dziur w ścianach, sieć bezprzewodowa będzie lepszym wyborem. Wbrew powszechnym opiniom, bezprzewodowe karty sieciowe są zwykle łatwo wykrywane przez system operacyjny, a ich użycie nie sprawia problemów. Oczywiście możliwe jest utworzenie sieci mieszanej, wykorzystującej zarówno połączenie Wi-Fi, jak i przewodowe.
Zabezpiecz ruter
Badania pokazują, że sieci firmowe są dużo słabiej zabezpieczone niż domowe. To błąd, gdyż ściany nie tłumią sygnału Wi-Fi, a osoba wyposażona w dobrą antenę kierunkową może uzyskać dostęp do sieci z odległości kilkuset metrów. Większość ruterów ma graficzny konfigurator, dostępny przez przeglądarkę. Zwykle wystarczy z komputera podłączonego do sieci lokalnej wejść na stronę o adresie podanym w instrukcji (często 192.168.0.1 lub 192.168.1.1) i ustawić opcje, które poprawią zabezpieczenia. Najpierw należy zmienić hasło i - jeśli to możliwe - nazwę użytkownika. Powinny być jak najdłuższe, losowe i ze znakami specjalnymi oraz cyframi. Jest to bardzo ważne, gdyż w sieci można znaleźć domyślne hasła, które pozwalają na uzyskanie dostępu do rutera. Jeśli urządzenie ma opcję konfiguracji spoza sieci lokalnej, należy ją natychmiast wyłączyć - włamywacz będzie musiał znaleźć się w bezpośrednim zasięgu, a atak przez Internet będzie niemożliwy. Niektóre rutery pozwalają na konfigurację tylko z urządzeń podłączonych przewodowo, co jest kolejnym zabezpieczeniem. Ponadto, jeśli wszystkie urządzenia stoją w tym samym pomieszczeniu, warto zmniejszyć moc sygnału - utrudni to dostęp z zewnątrz.
Wybierz szyfrowanie WPA2
Samo zabezpieczenie rutera nie wystarczy. Kolejnym krokiem jest utrudnienie dostępu do Internetu niepowołanym osobom. Każde połączenie między ruterem a komputerem jest szyfrowane. Stosowane są trzy standardy szyfrowania: WEP, WPA i WPA2. Dwóch pierwszych nie można uznać za bezpieczne: złamanie WEP-u zajmuje kilka minut, a WPA tylko niewiele dłużej. Jedynym rozsądnym wyborem jest WPA2. Każde urządzenie sieciowe ma unikatowy numer, nazywany adresem MAC. Dotyczy to kart sieciowych montowanych w laptopach, podłączanych przez USB, kart w smartphone’ach i PDA. Jeśli do sieci rzadko będzie podłączany nowy sprzęt, możesz zastosować filtrowanie według adresów MAC. Dzięki temu z sieci będą mogły korzystać tylko wybrane urządzenia. Należy jednak pamiętać, że jeśli włamywaczowi uda się zdobyć adres jednego z komputerów, będzie mógł się pod niego podszyć. Ostatnia opcją jest ukrycie sieci - dzieki temu nie będzie automatycznie wykrywana, a włamywacz musiałby poznać jej nazwę.
Przy wyborze rutera należy zwrócić uwagę na wykorzystywany standard. Obecnie używa się trzech: 802.11b, 802.11g i 802.11n. Standard 802.11b definiuje maksymalny zasięg: 46 m w pomieszczeniach i 96 m na otwartej przestrzeni, z przepustowością do 11 Mb/s. 802.11g charakteryzuje się szybszym transferem (do 54 Mb/s lub 108 Mb/s przy wykorzystaniu niektórych urządzeń) i wsteczną kompatybilnością. Pozwala to podłączyć starsze karty sieciowe do nowego rutera. Obecnie najnowszy standard 802.11n, będący rozszerzeniem 802.11g, może wykorzystać kilka anten do transmisji na wielu kanałach jednocześnie. Dzięki temu przepływność rośnie do 600 Mb/s. Zwiększa się również zasięg.
