Prawidłowa konfiguracja BIOS - jak to zrobić?
-
- Michał Reinholz,
- 16.08.2010, godz. 10:01
Znajomość opcji BIOS-u przydaje się nie tylko amatorom przetaktowywania. Gdy sa właściwie ustawione, komputer pracuje stabilniej, wydajniej, sprawia mniej problemów, a nawet zużywa mniej prądu i mniej hałasuje. Przedstawiamy najważniejsze oraz mniej znane opcje BIOS-u i wskazujemy ich optymalne lub zalecanie ustawienia.
Większość producentów stosuje własne sposoby rozmieszczenia poszczególnych opcji BIOS-u i ich ustawienia. Na potrzeby naszego poradnika wykorzystaliśmy płytę Gigabyte GA-P55A-UD6, która dysponuje bardzo rozbudowanym, przejrzyście zaprojektowanym BIOS-em z dużą liczbą opcji i szerokimi zakresami ustawień oraz wieloma informacjami dodatkowymi. Oczywiście wszystkie poniższe porady da się bez problemu zastosować również w BIOS-ach innych producentów, mogą wystąpić tylko pewne różnice w nazewnictwie, rozmieszczeniu i zakresach ustawień opcji.
1. Wejście do BIOS-u

Zobacz również:
2. Ustawienia czasu i rozpoznanie napędów

Czas, datę oraz dostępność kanałów do napędów ustawiamy na karcie Standard CMOS Features (rys. 3). Dla każdego kanału (IDE Channel) masz do wyboru trzy opcje (wybiera się je z rozwijanego menu po prawej, pomiędzy nawiasami kwadratowymi []): Auto, Manual, None. Początkowo wszędzie powinno być ustawione Auto. Po uruchomieniu komputera podłączone napędy zostaną rozpoznane automatycznie. Jeśli chcesz przyspieszyć start maszyny, to w następnej kolejności wszystkie niewykorzystanie kanały ustaw na None.

Na samym dole widać opcję Drive A, oznaczającą stację dyskietek. Prawdopodobnie nie masz jej w swoim komputerze (te napędy zostały zastąpione pamięciami USB), więc również tutaj ustaw opcję None.
3. Bootowanie, czyli uruchamianie komputera

Jeżeli w komputerze masz zainstalowane dwa lub więcej dysków, wówczas dzięki opcji Hard Disk Boot Priority wskażesz, na którym z nich w pierwszej kolejności ma być poszukiwany system operacyjny.
Opcja Quick Boot wyłącza szczegółowe testy sprzętowe podczas startu komputera. Jeśli tylko nie masz z nim żadnych kłopotów, powinna być uaktywniona.
Trzy kolejne opcje - First Boot Device, Second Boot Device i Third Boot Device - pozwalają ustalić, z jakiego typu napędów w pierwszej kolejności ma być podjęta próba ładowania systemu operacyjnego. Jeśli jest on zainstalowany na twardym dysku, w pierwszej z nich ustaw wartość Hard Disk (rys. 5). Podczas ładowania systemu z napędu optycznego wybierasz oczywiście opcję CDROM. Taka sama jest funkcja klawisza F12, ale jego wciśnięcie podczas startu powoduje tylko jednorazowe uruchomienie komputera z napędu optycznego, natomiast w BIOS-ie ustawiasz taki sposób bootowania na stałe (aż do zmiany).

- HDD S.M.A.R.T. Capability - włącza testy twardego dysku (jeśli nie sprawia problemów, ustaw ją na Disabled).
- Limit CPUID Max. to 3 - umożliwia zidentyfikowanie procesora przez system. Opcja ta powinna być nieaktywna w systemach od Windows 2000 w górę, a więc praktycznie we wszystkich nowych komputerach.
- No-Execute Memory Protect - zabezpiecza przed atakami przepełnienia bufora pamięci.
- Delay for HDD (Secs) - pozwala BIOS-owi na prawidłowe rozpoznanie starego, wolno działającego twardego dysku. W wypadku wszystkich nowych dysków należy ustawić 0.
- Backup BIOS Image to HDD - tworzy na twardym dysku kopię BIOS-u, z której można skorzystać, gdy BIOS na płycie ulegnie uszkodzeniu.
- Full Screen LOGO Show - decyduje o wyświetleniu kolorowego obrazu powitalnego (warto ustawić na Disabled).
- Init Display First - wskazuje, w którym gnieździe komputer ma w pierwszej kolejności szukać karty graficznej (lub czy ma korzystać ze zintegrowanego układu graficznego). Właściwe jej ustawienie to możliwość kolejnego przyspieszenia startu komputera.
Wszystkie współczesne płyty główne umożliwiają korzystanie z technologii S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis and Reporting Technology). Jest to system monitorowania i powiadamiania o błędach twardego dysku. Po jego uaktywnieniu twardy dysk na bieżąco sprawdza swój stan. Pozwala to wykryć nieprawidłowości w jego działaniu, a dzięki temu przewidieć awarię i uchronić się przed utratą danych. System sprawdza: temperaturę dysku, sumaryczny czas pracy, liczbę naprawionych błędów ECC, liczbę błędów transmisji, liczbę błędów operacji, liczbę cykli start/stop.
S.M.A.R.T. ma zdefiniowane określone parametry, których przekroczenie uważane jest za krytyczne.
Poza testami w czasie rzeczywistym S.M.A.R.T. może też wykonywać szereg testów w okresach, gdy dysk nie realizuje żadnych poleceń lub operacji. Test podstawowy to Immediate Offline Test. Short Self Test - wykrywa większość problemów, ale trwa nieco dłużej niż offline (około 10 sekund). Extended Self Test to z kolei długi test wykrywający wszystkie problemy, jakie może zdiagnozować S.M.A.R.T. Jest jeszcze tryb Conveyance Self Test - wykrywający uszkodzenia powstałe w czasie transportu.