Core i7 965 Extreme

Na Nahalema wszyscy czekaliśmy z biciem serca. Miał być rewolucją, gigantyczny, skokiem wydajności, mieczem przeznaczenia dla AMD, jednoznacznym zdobywcą rynku i jedynym standardem na najbliższe lata. Spokój oczekiwania zakłócały pojawiające się tu i ówdzie plotki o kolejnych, niewiarygodnych wynikach benchmarków uzyskiwanych przez ten procesor. Obecnie mogliśmy sprawdzić jak nadzieje i zapowiedzi mają się do rzeczywistości. Jako pierwszy testom poddaliśmy najmocniejszy model nowej rodziny procesorów Intela – Core i7 965 Extreme. Najważniejszą cechą tej wersji jest odblokowany mnożnik, pozwalający na łatwe eksperymenty z procesorem i bezproblemowy overclocking.

Nahalem to miks najlepszych rozwiązań procesorów Intela i AMD – czyli bardzo udoskonalona architektura legendarnego Core 2, wspomagana przez zintegrowany w jądrze procesora kontroler pamięci, pamięć cache L3 a do tego zaczerpniętą z Pentium 4 funkcję Hyper Threading (teraz nazywaną SMT - Simultaneous Multithreading). Pozwala ona na zwiększenie wydajności w aplikacjach pracujących z wieloma wątkami jednocześnie. Core i7 965 Extreme to najsilniejszy z dostępnych obecnie nowych procesorów – wyposażony w cztery rdzenie, pracujący z częstotliwością 3200 MHz. Procesor posiada trzy poziomy pamięci cache – L1 , L2, L3. Siłą rzeczy zintegrowany kontroler RAM, wymusza stosowanie tylko jednego jej rodzaju. Core i7 965 współpracuje z pamięciami DDR3 o szybkości 1333 MHz. Nowością jest obsługa trybu trzykanałowego o zwiększonej o 50 % przepustowości w stosunku do znanego dotychczas trybu dwukanałowego. Nowością w Core i7 jest także rezygnacja z magistrali FSB na rzecz łącza QPI. W przypadku 965 Extreme częstotliwość jego pracy wynosi 3200 MHz. Po testach wiemy, iż procesor ten jest obecnie najwydajniejszym układem na rynku. Pokonał dotychczasowego lidera – Core 2 Quad QX9770. Wygrywa z poprzednikiem, ale nie ma nad nim miażdżącej przewagi. Core i7 to dzięki SMT mistrz benchmarków syntetycznych, które często nie do końca przekładają sie na wydajność procesora w większości aplikacji. W programach dobrze przystosowanych do zadań wielowątkowych (aplikacje graficzne, rendering 3D, programy multimedialne) wyniki wydajności są doskonałe, natomiast tam, gdzie wielordzeniowość nie ma tak dużego znaczenia (np. gry) procesor wypada podobnie do starszych modeli. Corei7 965 Extreme podkręcał się nieźle, ale także bez rewelacji. Uzyskaliśmy 3860 MHz przy napięciu 1,35 V. Wprawdzie dało się do tego dołożyć jeszcze około 100 – 150 MHz, ale wymagało to już bardzo mocnego podbijania napięcia – do około 1,65 – 1,7 V, co czyniło zabieg ryzykownym i wysoce nieużytecznym.