Lexmark Z2420

W Lexmarku Z2420 nie ma wiele nowego poza interfejsem WiFi. Nowość obsługuje standard 802.11g, którego wydajność na potrzeby druku jest całkowicie wystarczająca. Drukarka jest następcą mającego długą historię modelu Z65, a potem Z845, wyposażonych w głowice z dwoma rozmiarami kropli: 4 i 10 pikolitrów. Zmianie nazwy i szczegółów wyposażenia towarzyszyła systematyczna obniżka ceny. W nowej wersji nie udało się poprawić zasadniczo ani jakości, ani szybkości drukowania. Standardowo wydruki powstają z palety CMYK, ale pigmentowy czarny można zamienić na kałamarz foto, uzyskując kombinację sześciokolorową. Zdjęcia oglądane z większej odległości imponują głębią tonalną, ale z bliska rażą pokaźnym rozmiarem kropli. Te same wydruki z palety CMYK są wyraźnie gorsze. Najsłabiej wypadają szczegóły w cieniu i odcienie skóry Pozostałe elementy fotografii, ostrość i głębokość czerni, oceniamy dużo lepiej. Lepsze oceny uzyskało urządzenie także za test rozdzielczości. Tekst i prosta grafika pozostały mocną stroną Lexmarka. Jeśli używa się prostszych trybów druku, z szybkości Z2420 można być zadowolonym. W wypadku większej daje się we znaki niedostateczna liczba dysz.

W tak taniej drukarce, pozbawionej wyświetlacza LCD, oraz portu PictBridge instalacja sieciowa jest prawdziwym wyzwaniem. W takim wypadku, z kilku metod automatycznej instalacji bezprzewodowej pozostaje tylko tymczasowe posłużenie się połączeniem przez USB. Skorzystanie z dwukrotnie powiększonych kartridży serii XL pozwala obniżyć koszty druku do bardzo niskich rozmiarów. Zaawansowanym użytkownikom model Z2420 oferuje za mało, ale początkujący znajdą w nim wiele atrakcyjnych możliwości.