OKI B2400

B2400 jest siostrzanym modelem B2200. Oba modele różnią się tylko szczegółami wyposażenia, które w B2400 ma bardziej biurowy charakter. Rastrowaniem obrazów nie zajmuje się komputer, ale umieszczony w drukarce procesor PowerPC, który przetwarza polecenia w językach PCL 5e i 6. Taki podział obowiązków przy szybkim komputerze nie musi skutkować przyspieszeniem drukowania, wręcz przeciwnie B2400 pracowała nieco wolniej od swojej siostry, chociaż i tak blisko nominalnych 20 stron/minutę.

Jakość tekstu i głębokość czerni jest dobra, ale jednolitość pokrycia większych powierzchni – co najwyżej średnia. Wyraźne są tylko czcionki czarne lub białe na czarnym tle. Każde dołączenie szarości wyraźnie osłabia wyrazistość rysunku. Te same wady dotyczą grafiki. To świadectwo braku szarości w arsenale drukarki. W sterowniku jest rekordowa liczba opcji, w tym ustawienia cieniowania i tekstur. Trudno je będzie wykorzystać. Zespół drukujący jest bardzo zwarty. Toner jest wymieniany niezależnie od bębna i to pozwala zachować koszty eksploatacji na przyzwoitym poziomie pomimo bardzo małego pojemnika.

Mniejsza od kartki

Oki zrobiło krok w stronę miniaturyzacji laserówek dodając do korpusu mieszczącego się na powierzchni A4 niespotykaną w innych modelach ścieżkę papieru. Kartka przechodzi drogę w kształcie litery "U" podobnie jak w maszynie do pisania. Ale drukarka ma także drugi, jednokartkowy wlot w którym strona nie jest aż tak mocno zwijana. W pierwszej ścieżce kartka nie może ważyć więcej niż 105 g/m2, w drugim także niewiele, 120 g/m2. Ścieżki okazały się bardzo wrażliwe na grubość papieru. Gramatura jest jednym z parametrów ustawianych w sterowniku, a między 60 a 120 do wyboru jest aż pięć zakresów i szósty automatyczny