Samsung ML-3310ND

Samsung przyzwyczaił nas do niskich cen i oszczędnościowych konstrukcji - tym razem mamy za nieco wyższą sumę solidną budowę z szufladowym podajnikiem papieru, drugim w postaci tacki na cały stos kartek, dupleksem oraz miejscem na duży pojemnik z tonerem (na który należy zamienić startowego malucha). Bardziej solidna jest także prędkość. Producent obiecuje 31 stron na minutę (33 w nazwie urządzenia oznacza szybkość, ale nieco krótszych stron w formacie letter). Drukarka łączy się z komputerem przez USB. Ma także gniazdko Ethernetowe.

Tani i dobry tekst

W Samsungu toner wymienia się razem z bębnem elektrofotograficznym. Taka konstrukcja jest zwykle droższa w eksploatacji, ale w wypadku ML-3310 mamy tylko nieco mniej niż osiem groszy za stronę. Z obiecanych 31 w praktyce udało się zadrukować nieco ponad 24 kartki na minutę. Wyraźnie przyspieszyło drukowanie krótkich dokumentów a to dzięki skróceniu do sześciu sekund czasu oczekiwania na pierwszą stronę. Sprawny jest nie tylko druk jednostronny, ale i obracanie kartek na drugą. Skorzystanie z dupleksu tylko dwukrotnie przedłuża czas drukowania. Przygotowaniem stron do wydruku zajmuje się procesor rastrujący zainstalowany w drukarce. Otrzymuje polecenia z komputera w języku PCL 5e. Zrezygnowano z Postscriptu, ale przypomniano sobie o dosowskich sterownikach do IBM i Epsona. W dobie szybkich komputerów z niezajętymi rdzeniami taki podział ról miał być mniej efektywny, niemniej jednak ML-3310 udowodnił, że wydajny procesor drukarki też sobie dobrze poradzi . W sterowniku do wyboru jakości są tylko dwie możliwości: normalna i najlepsza. W pierwszym wypadku mamy 600, w drugim 1200 dpi. Najlepiej wypada klasyczny tekst. Czerń jest wystarczająco głęboka, czcionki wyraźne i nie postrzępione. Gorzej wyglądają większe powierzchnie. Nie mają równomiernego pokrycia, widoczna jest tekstura w kierunku ruchu kartki pod grzałką. Cienie nie są mocną stroną urządzenia. W 600 dpi przepływy są bardzo grube, przy ustawieniu na 1200 jest lepiej, ale też nie w pełni zadowalająco. Czarna grafika wypada dobrze dopóki nie pojawiają się szarości. Od tego momentu szczegóły zaczynają ginąć w mozaikach symulujących mniej zaczernione miejsca. Rysunki do Excela to kres możliwości tego urządzenia.